பழங்கற்கால மனிதன் வேட்டைச் சமூகமாக வாழ்ந்து வந்தான். பரிணாம வளர்ச்சியினாலும் மனித அடர்த்தி பெருக்கத்தாலும் இனக்குழுவாக பிரிந்து கால்நடை சமூகமாகவும் மாறத் தொடங்கினான். பின்னர் நிலையான வாழ்க்கை ( settled ) வாழ எண்ணி ஆற்றுப்படுகை அருகில் குடியிருப்பை ஏற்படுத்திக் கொண்டு வேளாண்மை கற்றுக்கொண்டான். வேளாண்மைக்கு கால்நடை அவசியமாயிற்று. அவ்வாறு வாழ்ந்த காலத்தில் மற்ற இனக்குழுவிடமிருந்தும் வனவிலங்குகளிடமிருந்தும் கால்நடைகளுக்கு ஆபத்து உண்டாயிற்று. கால்நடைகளை காப்பாற்ற மற்ற இனக்குழுவோடும் (ஆநிரை போர்), ஆபத்து ஏற்படுத்தும் வனவிலங்குடனும் சண்டையிட தொடங்கினான். அவ்வாறு ஏற்படும் சண்டையில் இறக்கும் வீரர்களை அக்குழுவினர் தெய்வமாக எண்ணி நடுகல் வைத்து வணங்கினர். அவ்வாறு வைத்த நடுகல் பற்றி காண்போம்.
திருப்பூர் மாவட்டம், அவினாசி பொங்குபாளையத்தில் உள்ள சிறு வீட்டு குடியிருப்புக்கு அருகில் சாலை ஓரத்தில் புலிக்குத்தி நடுகல் ஒன்று உள்ளது. தான் செல்வமாக கருதிய கால்நடைகளை, தாக்க வரும் புலியை எதிர்த்து போரிட்டு இறந்த வீரனுக்காக எடுக்கப்பட்ட நடுகல் இது. இவ்வீரனின் நினைவாக இந்த நடுகல் நடப்பட்டுள்ளது. இந்த நடுகல்லில் வீரனின் முகம் நேராகவும், தலையில் சிறு கொண்டையும் காட்டப்பட்டுள்ளது. வீரன் தன்னை தாக்க வரும் புலியை இருகைகளாலும் ஈட்டியை கொண்டு தாக்குவது போலவும், புலி தன் பின்னங்கால்களை தரையில் ஊன்றியவாறும் முன்னங்கால்களை வீரனின் தொடை மீது பதித்துள்ளது போலவும் காட்டப்பட்டுள்ளது. இதில் புலியின் உருவம் வீரனை விட சிறியதாக காட்டப்பட்டுள்ளது. இதில் பொறிந்த நிலையில் கல்வெட்டுகள் காணப்படுகிறது. கல்வெட்டு வாசகம் :
"தேவரு , புலிகு (த் ) தி பட்டார் கல் "
சில வரிகள் அழிந்து விட்டன. ஆதாவது தேவரு என்பவர் கால் நடைகளை காப்பாற்ற புலியுடன் சண்டையிட்டு இறந்தார் என்பன செய்தி ஆகும். இது சுமார் 1200 வருடங்கள் பழமையானதாக கருதப்படுகிறது. இக்கல்லை இங்குள்ள மக்கள் வழிபடுகின்றனர்.
No comments:
Post a Comment